Lieveheersbeestjes, paddenstoelen en pompoensoep🐞🍄🎃

Op Familielandgoed Prattenburg heeft de herfst volop zijn intrede gedaan. De zon schijnt goud door de verkleurende bomen. Het krakende bladerdek waardoor we lopen wordt elke dag dikker en heeft die typisch aardse geur van rotting en verval, die ons eraan herinnert dat ook wij mogen loslaten wat ons niet meer dient. Oude boomstronken zijn ware kunstwerken geworden, begroeid met mossen in intens groen, met daarop blaadjes en paddenstoelen die zorgvuldig zo gerangschikt lijken te zijn. Als natuurlijke altaartjes om Moeder Aarde te danken voor haar overvloed.

Ik vertelde al eerder over Rosa. Ze is pas 64 jaar en heeft dementie. Inmiddels zijn we alweer zeven maanden iedere week meerdere middagen samen. Ik begeleid haar via Goed voor Elkaar in Veenendaal. Rosa is dol op mij en ik ben dol op haar. Sinds kort noemt ze me soms zelfs liefkozend haar vriendje. Want ook al kan Rosa veel alledaagse handelingen niet meer zelfstandig uitvoeren, en laten haar geheugen en spraak haar in de steek, haar hart staat wijd open.

Als het weer het maar enigszins toelaat, gaan we naar het bos. Rosa is een natuurgenieter pur sang. Ze heeft me geleerd om nog meer te vertragen dan ik al deed. Om helemaal bij haar, en in het moment, aanwezig te zijn. Door die bewuste aanwezigheid blijft de hartsverbinding tussen ons in stand en gaat het wandelen moeiteloos. We ervaren die heerlijke flow van samen opgaan in de natuur, en die maakt dat ik me bewust deel voel van het grotere geheel.

Wanneer we op een open plek komen en de zon onze gezichten verwarmt, worden we plots omringd door ontelbaar veel lieveheersbeestjes. Ze lopen met honderden tegelijk over een boom, vliegen rond en landen massaal op onze jassen en in ons haar. Rosa reageert verrukt, en met toestemming deel ik dan ook bijgaande foto’s. Ze passen bij haar, deze diertjes die geluk en bescherming symboliseren, en ons herinneren aan de kracht van liefde en positiviteit. Wat een bijzondere ervaring!😍

Thuisgekomen drinken we samen thee aan de eettafel, terwijl ik de pompoenen snijd voor de soep die ik voor ons ga koken. Huiselijke handelingen die eeuwenoud zijn. We nemen ook hiervoor de tijd. Rosa wijst op de mooie oranje kleur, en zegt dat ze blij is. Ze kan niet meer helpen, hoewel ze altijd hield van koken. Maar ze geniet van het kijken, en daarom is ze er deel van, en voelt het als iets van ons samen.

Bewust en onvoorwaardelijk liefdevol aanwezig zijn, bij de ander en bij wat we doen, is onze grootste helende kracht. Zeker ook voor mensen met dementie. Want ook al laat het verstand het zo schrijnend afweten, het hart wordt niet dement* 💞

*’Het hart wordt niet dement’, boek van Huub Buijssen

 #liefde #aandacht #presentie #natuur #dementie #Alzheimer #welzijn